کابوس‌های کودکانه
پدر و مادرهایی که فرزند کوچک دارند بیش از هر کس مشکلات خواب کودکان را تجربه کرده اند و طبیعتا دوست دارند روش هایی برای مقابله با این مسائل بیاموزند. خواب! ما در طول زندگی خود همواره با این بازسازی، سر و کار داریم، در آن دخل و تصرف می کنیم، از آن استقبال می کنیم و آن را جز ضروری زندگی خود می دانیم. بیدار شدن کودکان خردسال از خواب، کابوس‌های شبانه، دندان قروچه در خواب، سر تکان دادن در خواب و .. همه مسائل رایج میان کودکان است. هر چه کودک بزرگ تر می شود تنوع رفتار آنها در خواب بیشتر می گردد و در مقابل والدین هم واکنش های مختلف و متفاوتی را از خود بروز می دهند. در مقاله ی حاضر می خواهیم به کابوس‌های کودکانه بپردازیم. البته قبلاً در مقاله ای به مبحث رایج ترین کابوس‌هایی که کودکان می بینند، پرداختیم.
کابوسها
کابوسها که در مرحله حرکت سریع چشم رخ می دهد، در واقع رویاهایی ترسناک هستند که کودک را بیدار کرده و ترس و اضطرب عمیقی را در او ایجاد می کند. کابوسها معمولا ثلث آخر خواب رخ می دهند. در کابوس کودک تحرک فیزیکی ندارد، هنگام بیدار شدن هوشیار است و جزئیات رویاهایش را کاملا به یاد می آورد. کودکان بیشتر صبح ها کابوس می بینند ضمن اینکهکابوس پدیده شایعی میان کودکان است و حددا 10-15 درصد کودکان 3-6 ساله کابوس می بینند.
منشأ کابوسها
کابوسها ظاهرا استرس های طول روز را منعکس می کند . محتوای آنها نیز از سیر رشدی ترسها و نگرانی ها تبعیت می کند. مثلا پیش دبستانی ها خواب موجودات خیالی ترسناک را می بینند حال آنکه کودکان بزرگ تر خواب بچه دزدی می بینند. دوره های پر استرس و ضربه های روانی نیز بر شدت کابوس‌های کودکانه می افزاید؛ مطالعات نشان داده که دانش آموزان دچار ناتوانی های یادگیری که نگران توان عقلی و تحصیلی خود هستند بیش از سایر کودکان دچار کابوس می گردند. مصرف و قطع برخی از دارو ها هم در ایجاد کابوس می تواند نقش داشته باشد .همانطور که گفته شد بروز کابوس در کودکان امری شایع است اما زمانی بروز کابوسها نگران کننده است که جنبه تکرار شونده داشته باشند. کابوسها اگرچه به خودی خود آسیب محسوب نمی شوند ولی می توانند اختلال خواب و ترس از رختخواب رفتن ایجاد کند.
بررسی یک نمونه واقعی
خانم و آقای موسوی والدین آراد ده ساله هستند. آنها بابت کابوس‌های مکرر آراد به روان شناس مراجعه کردند. ابزارهای بررسی نشان داد که عملکرد آراد در مدرسه خوب است و دانش آموزی فعال است. هر چند که والدینش او را کودکی حساس ارزیابی می کنند اما در کل پسری شاد است و دوستان زیادی دارد. بررسی ها نشان داده که در دو هفته اخیر، او یازده شب را دچار کابوس شده است.
آراد در اتاق خواب خود می خوابد اما وقتی دچار کابوس می شود کف اتاق والدین یا برادر بزرگ ترش می خوابد. در پنج شب گذشته نیز دیر به خواب رفته بود و چند بار پدر و مادرش را صدازده بود یا بیدار مانده بود و کتاب خوانده بود.
مصاحبه با والدین آراد
خانم و آقای موسوی هر دو کارمند بوده و دارای سه فرزند پسر هستند که آراد فرزند دوم آنهاست. آنها آراد را پسری سالم توصیف می کنند که هرگز سابقه بستری شدن هم نداشته است. آراد در سنین 4-6 سالگی بعد از مرگ پدربزرگش دچار وحشتزدگی در خواب می شده. در مقطع پیش دبستانی نیز ماهی یک بار دچار کابوس می شده، کم کم این کابوسها بسیار کمتر شده و به سالی چند مورد رسیده است. اما اخیرا مجددا بر شدت این کابوسها افزوده شده به طوری که طی دو هفته اخیر آراد یازده بار کابوس دیده است.
مصاحبه با آراد
نکته قابل توجه در صحبت با آراد این بود که او احساس می کرد این کابوسها همواره ادامه خواهد یافت. آراد می دانست کابوسها واقعیت ندارند اما از آنها خیلی می ترسید. در طی مصاحبه آراد به نکاتی دیگر هم اشاره کرد؛ اینکه چند بچه قلدر در سرویس مدرسه او است و باعث آزار او و برادر کوچکترش می شدند . این بچه های قلدر، آراد و برادرش را دائما تمسخر می کردند و هل می دادند. البته به نظر می رسید که برادر بزرگ تر آراد نیز زیاد او را مورد استهزا و تحقیر قرار می دهد.
