نحوه یادگیری صبر کردن توسط کودکان

آموزش صبر و شکیبایی ، یکی دیگر از مهارت های شگفت انگیز تربیت فرزند است که یک دنیا ارزش دارد. کودکان صبور ، زمانی که نمی توانند به هدفشان برسند ، معمولا منطقی تر بوده ، کمتر تابع امیال آنی می شوند و حرکات وحشیانه کمتری از خود نشان می دهند.

صبر مثل یک عضله است که با تمرین بیشتر ، قوی تر می شود. در واقع ، موجب تقویت نیمکره چپ مغز و سرعت بخشیدن به رشد فعالیت های آن می شود! ضمنا همانطور که در ادامه خواهید خواند ، آموزش صبر یک ابزار مهم در از میان بردن رفتارهای آزار دهنده ، مثل نق زدن و غرغر کردن است. این مهارت ها را هر روز تمرین کنید تا از مشاهده پیشرفت های سریع در نوپای تان غرق در حیرت بشوید.در زیر دو روش مطمئن برای تقویت خویشتنداری نوپای تان که از نگاه مشاوره روانشناسی کودک می باشد ، ارائه می گردد :

• کنترل رفتارهای آنی و بی دلیل و افزایش میزان صبر و شکیبایی
• تنقس

کنترل رفتارهای آنی و بی دلیل و افزایش میزان صبر و شکیبایی

رفتار تمام بچه ها در بدو تولد ، غیر ارادی و آنی است  اما جالب اینجاست که شما می توانید تنها ظرف مدت چند روز ، بر میزان صبرو شکیبایی نوپای تان بیافزاید. البته اگر درست عمل کنید.

کنترل رفتارهای بی دلیل و آنی چگونه است : این یک روش بسیار سریع برای کمک به نوپایان پرخاشگر است تا یاد بگیرند که به اندازه یک سر سوزن صبر کنند ، بعد کمی بیشتر از یک سرسوزن …. بیشتر از بیشتر … و در نهایت صبوری کردن را بیاموزند.

چه باور کنید و چه نکنید، بیشتر پدر و مادرها صبر و شکیبایی را درست برخلاف موثر ترین روش آموزش می دهند. به عنوان مثال : به کودک تان می گویید که خیلی کار دارید و کودک دوساله تان برای جلب توجه ، دامن شما را می کشد. اکثر ما با محبت جواب می دهیم: «یک دقیقه صبر کن عزیزم!» و کارتان را نیمه کاره رها می کنید. اما مسئله اینجاست که این رفتار شما اغلب باعث می شود کودک تان هر چه بیشتر عاصی شود و به تنگ بیاید.

تکنیک آموزش صبر و شکیبایی به نوپایان و کودکان

از نگاه مشاوره روانشناسی کودک ، به منظور آموزش نحوه کنترل رفتارهای بی دلیل ، ابتدا باید آن چیزی را که معمولا کودکتان می خواهد در اختیار داشته باشید (غذا ، اسباب بازی و …) سپس گام های ساده زیر را بردارید :

ابتدا ، چیزی را که می خواهد تقریبا به او بدهید

کودک یک ساله شما مانع کارتان شده و آب میوه میخواهد . از کارتان دست بکشید و حرف کودکتان را عینا تکرار کنید : (آب میوه! تو آب میوه می خوای!) در همان حال که دارید آب میوه را به دستش می دهید، ناگهان یکی از انگشتان تان را بالا بگیرید و یگویید : «صبر کن! صبر کن ! فقط یک دقیقه!» انگار که یک دفعه چیز مهمی یادتان آمده است. برگردید و وانمود کنید که دنبال چیزی می گردید.

قدم بعدی «پاداش دادن» است

تنها بعد از چند ثانیه رو به او کرده و در یک چشم برهم زدن آب میوه را به او بدهید ، از او تمجید کنید و بگویید : «آفرین ، خیلی خوب صبر کردی! خیلی خوبه!» سریع جایزه دادن به کودک به خاطر صبری که پیشه کرده به او می آموزد که صبر کردن چندان هم بد نیست و از همه این ها گذشته اگر کمی صبر کند  مادر به خواسته اش احترام می گذارد.

کم کم ، زمان دعوت کردن او به صبر را بیشتر و بیشتر کنید (5 ثانیه … 10 ثانیه…30…60…ثانیه و …) اگر این تمرین را هر روز انجام بدهید ، کودک تان قادر خواهد بود ظرف مدت یک هفته یکی دو دقیقه (یا حتی بیشتر) صبر کند. این روش به افزایش خویشتن داری نوپای تان می انجامد. یک گام کوچک در هربار.

استفاده از زمان سنج ها در تمرین صبر به او کمک می کند. در زمانی مناسب و آرام چگونگی استفاده از زمان سنج را به نوپای تان نشان بدهید : «ببین! وقتی که آقای “دینگی” می گه “دینگ!” (آن را برایش با صدا در بیاورید) مامان تندی بر می گرده!»

بعدها ، که کودک سه ساله تان تقاضایی از شما می کند ، بگویید «حتما» و در همان حال که دارید تقریبا خواسته اش را بر آورده می کنید ، ناگهان بگویید : «صبر کن ، صبر کن! فقط یک ثانیه صبر کن عزیزم! باید برم پیش پدرت و برگردم. به محض این که آقای دینگی ، دینگ بگه من هم می تونم به تو (شکلات) بدم» (می توانید پیشنهاد کنید تا وقتی که زمان سنج زنگ می زند بازی کرده یا نگاهی به کتاب بیاندازد ، اما اصرار نکنید.)

منبع