نقش خانواده در ازدواج
ازدواج به عنوان یکی از مهم ترین موضوعات خانوادگی باید در قالب و چارچوب خاص خود قرار گیرد و این که گفته شود زمانه تغییر کرده است و جوانان این دوره و زمانه با گذشته بسیار فرق کرده اند نمی تواند پاسخ منطقی و قابل قبولی باشد. این جوانان هم درست در همان خانواده هایی رشد و پرورش یافته اند که جوانان سال های قبل بزرگ شده اند و تنها به سبب پیشرفت فناوری نمی توان جوانان را به حال خود گذاشت. یک خانواده چقدر بر روی آینده ی فرزندانشان تاثیر می گذارند؟ به نظر شما نقش خانواده در ازدواج چقدر است؟ آیا خانواده این حق را دارد برای فرزندشان انتخاب کند که با چه کسیازدواج نمایند؟ خانواده اولین پایگاه اجتماعی کودکان است. کودکان در خانواده ارتباطات اجتماعی و قواعد زندگی کردن را می آموزند. آن ها برای ازدواج کردن نیاز به یافتن شریکی دارند تا از نظر فرهنگی و اخلاقی بتوانند با آن ها کنار بیاید. معمولا حساسیت خانواده ها در انتخاب شریک عاطفی به دلیل کم کردن تعارضات آتی و به حداقل رساندن آن هاست. همچنین پس از ازدواج به دلیل ادامه پیدا کردن ارتباطات کودکان با خانواده ها و گسترش خانواده، یکی از فاکتورهای مهم برای خانواده ها نزدیکی فرهنگی و سلامت روانی شریک آینده برای فرزندانشان است. در این مقاله درباره نقش خانواده در ازدواج از دوران کودکی بحث خواهیم کرد.
کودکی و نوجوانی
پس از به دنیا آمدن فرزندان، پدر و مادر مستقیما برای تربیت کودک دست به کار می شوند. آن ها با انتخاب محیط هایی که مورد تایید خودشان است، از جمله دوستان و خانواده های دوستان کودک، مدرسه، فعالیت های فرهنگی و … سعی می کنند تا کودک را نزدیک به مدلی که مورد تایید خودشان باشد تربیت کنند. آن ها در نهایت در نوجوانی با هدایت فرزندشان برای شغل یا تحصیلات عمل تقریبا نهایی را انجام می دهند.
زمانی که فرزند تصمیم به ازدواج گرفت، خانواده سعی می کند تا معیارهای خود را به طرق مختلف وارد انتخاب های فرزندانشان کنند. خانواده ها بر اساس سبک های فرزندپروری خودشان اقدام به هدایت می کنند. سبک های فرزندپروری به شرح زیر هستند.
- سبک مقتدر : خانواده هایی با این سبک موفق ترین فرزندان را پروش می دهند. آن ها به کودکان انتخاب کردن و مسئولیت پذیری را می آموزند و به آن ها ابزار انتخاب کردن را می آموزند. این خانواده ها کودکان را آماده زندگی و چالش های پیش رو می کنند. کودکان این خانواده ها سازگار و کم تر مضطرب هستند.
- سبک مستبدانه : سبک مستبدانه روشی است که در آن پدر و مادر با کنترل و تصمیم گیری برای فرزندان خود سعی می کنند تا فرزندان را به شکل دلخواه خود کنترل کنند. این کنترل کردن باعث می شود تا فرزندان آن ها مضطرب و خشک باشند. درست است که آن ها پیرو قوانین خانواده خود بار می آیند اما معمولا وابسته بوده و در حل مشکلات خود ناتوانند. آن ها نیازمند کمک گرفتن روزانه برای حل مشکلات خود هستند.
- سبک سهل گیرانه : والدین سهل گیر بسیار پذیرنده هستند و همواره فرزندان خودشان را تایید می کنند. آن ها هموراه به فرزند خود این باور را تزریق می کند که آن ها نیاز به تلاش ندارند و همواره از دیگران برتر هستند. این کودکان معمولا نازپرورده هستند و نمی توانند در زمان چالش های مختلف آن را مدیریت کنند. این کودکان معمولا پس از شکستشان دیگران را به شدت مقصر می دانند.
- سبک بی اعتنا : این سبک فرزندپروری آسیب زننده ترین نوع والدگری است. این خانواده ها کمترین حد پذیرش را دارند. والدین این خانواده ها از نطر عاطفی ارتباط بسیار کم و سردی را با فرزندان دارند. والدین این خانواده ها وقت بسیار کمی را برای فرزندانشان گذاشته و کودکان آن ها معمولا دچار وابستگی به مواد اعتیاد آور و مشکلات دیگر روانی می شوند.
نگرش خانواده ها به ازدواج
اکثر خانواده ها دغدغه استقلال کودکان را داشته و سعی می کنند تا شرایطی را برای کودکان فراهم کنند تا بتوانند روی پای خود بایستند. خانواده ها علاوه بر استقلال به شرایط تحصیلی و فرهنگی فرزندانشان اهمیت می دهند و سعی می کنند تا دید همه جانبه برای فرزندانشان داشته باشند.
دغدغه امروز اکثر خانواده ها تامین و تضمین شرایط مالی در زندگی جوانان است که این دغدغه می تواند برای آن ها در اوایل آشنایی سختی هایی را در پی داشته باشد. همچنین خانواده از این که فرزندشان با فردی که مشکلات روانی از جمله اختلالات شخصیت، معتاد به مواد مخدر، و یا دیگر اختلالاتی که تنها از طریق دریافت کمک یک متخصص قابل تشخیص است، نگرانند ارتباط بر قرار کنند. در نتیجه داشتن سلامت روان همسر آینده فرزندانشان یکی از مهم ترین فاکتور ها می باشد.
