علائم افسردگی در نوجوانان
دوران بلوغ برای شما و فرزندتان می تواند دوران سختی باشد. فرزند نوجوان تان به غیر از اینکه از نظر جسمی تغییر و تحولاتی پیدا می کند، رشد چشمگیری در تکامل روانی- اجتماعی نیز دارد. خیلی از کارشناسان گوشه گیری ها، نوسانات خلق و خو و سایر تغییرات رفتاری را بخشی از روند طبیعی بلوغ می دانند. در این مقاله درباره افسردگی در نوجوانان و علائم آن صحبت کرده ایم.خیلی از کارشناسان گوشه گیری ها، نوسانات خلق و خو و سایر تغییرات رفتاری را بخشی از روند طبیعی بلوغ می دانند، اما پژوهشگران دریافته اند که در برخی موارد، این ویژگی ها می تواند نشانگر ارتباط بلوغ با افسردگی باشد.
افسردگی در نوجوانان چقدر شایع است؟
تخمین زده شده که دو درصد از بچه های زیر ۱۰ سال، افسردگی را تجربه می کنند و بین سنین ۱۰ تا ۱۴ سال، به طور میانگین میزان افسردگی به ۵ تا ۸ درصد افزایش پیدا می کند. اگرچه میزان افسردگی پیش از بلوغ، در پسرها بیشتر از دخترهاست، اما در دوران بلوغ، میزان افسردگی برای دخترها دو برابر پسرها می شود.
چرا در دوران بلوغ، افسردگی بیشتر می‌شود؟
تئوری های گوناگونی در مورد افزایش افسردگی در زمان بلوغ وجود دارد، اما محققان در این مورد توافق چندانی حاصل نکرده اند:
- هورمون‌ها: استروژن، که هورمون جنسی زنانه است، ارتباط با افسردگی دارد. میزان این هورمون در دخترها در زمان بلوغ به میزان بسیار زیادی افزایش می یابد که می تواند باعث افزایش افسردگیدر آنها شود. اما در مورد پسرها این قضیه برعکس است، یعنی تستوسترون که هورمون جنسی مردانه است و در دوران بلوغ پسرها افزایش می یابد، هیچ ارتباطی با افسردگی ندارد.
- مرحله تکامل جسمی: برخی مطالعات نشان می دهد تغییر و تکامل های جسمی در اواسط دوران بلوغ، باعث افزایش میزان افسردگی می شود.
- زمان شروع بلوغ: یک سری از پژوهش ها نیز نشان می دهند زمان شروع بلوغ روی میزان افسردگی تاثیر دارد، یعنی بلوغ زود هنگام یا دیرهنگام، موجب بروز علائم شدیدتری از افسردگی می شود.
- حوادث استرس‌زای زندگی: در دوران بلوغ، فعالیت های آموزشی و روابط اجتماعی، پیچیده تر و دشوارتر می شوند که می تواند استرس برانگیز باشد. بعضی از بچه ها بیشتر در معرض افسردگی هستند که دلیلش حوادث استرس برانگیز در زندگی آنهاست.
- تغییر در عادت های غذایی و برنامه خواب (خوردن و خوابیدن بسیار زیاد یا بسیار کم)
- تغییرات قابل توجه در وزن (افزایش یا کاهش)
- بی علاقگی نوجوان به حضور در مدرسه یا کاهش کارایی در مدرسه
- گوشه گیری، کناره گیری از دوستان یا اعضای خانواده
- بروز عصبانیت و طغیان ناگهانی
- بی قراری یا اضطراب عمومی
- واکنش تند دربرابر انتقاد، حتی انتقاد سازنده
- بی علاقگی و خودداری از شرکت در تفریحات و سرگرمی هایی که پیش از این، به آن ها علاقه مند بوده اند
- دودلی، عدم تمرکز، فراموشکاری
- احساس بی ارزش بودن و گناه
- شکایت های پی در پی از بیماری در عین سلامت کامل جسمی
- نداشتن انگیزه و اشتیاق برای زندگی روزمره
- استفاده از مواد مخدر و الکل
- فکر کردن و حرف زدن درباره خودکشی
