نحوه آرام کردن کودک نوپا

در بحث قبلی تربیت کودک ، گفتیم که یکی از راه های آرام کردن کودک، درک احساساتی است که او در حال تجربه کردن آن ها می باشد. با تکرار عبارات مرتبط با افکار کودک، به او می فهمانید که متوجه شدت خشم و یا عصبانیت او شده اید. برای درک بهتر این تکنیک ها، پیشنهاد می کنیم مقاله : تکنیک مشاوره روانشناسی کودک درباره زبان نوپاها را ابتدا مطالعه کنید.
در اینجا به پنج تکنیک ساده برای آرام کردن نوپایان می پردازیم که باعث می شوند به بهتر درک کردن نوپایان مان کمک کنند. این تکنیک ها در بحث مشاوره روانشناسی کودک کاربرد دارند و بحث روز تلقی می گردد :

زیاد اغراق نکنید

برخی والدین 120 درصد از اوقات تلخی نوپاهای شان را منعکس می کنند ، و حقیقتا که هنرپیشه های خوبی نیستند. این قبیل نمایش های اغراق آمیز شاید گریه کودک را آرام کند ، اما در پرت کردن حواس کودک کوچک‌ترین تاثیری نمی گذارد و حرکتی بیخود و مسخره است. هدف از زبان ساده نوپاها آرام کردن کودکان از طریق درک کردن و احترام گذاشتن به او می باشد. این مهم با نشان دادن تنها ذره ای از احساسات آن ها امکان پذیر است.

میدان را هموار کنید

پیش چشم فرزندانتان زانو بزنید و درست در تیررس دید او قرار بگیرید. این حرکت ساده بدن نشان می دهد که شما برایش احترام قائلید و به او توجه می کنید. در صورت تمایل می توانید از فرزندتان بخواهید در چشمان شما خیره شود (“با اون نگاه قشنگت به من نگاه کن”) ، اما سعی کنید پافشاری نکنید. کودکان عصبانی یا خجالت زده از نگاه کردن به چشمان ما اجتناب می ورزند. به خاطر داشته باشید که هدف خرد کردن شخصیت کودک مان نیست. بنابراین اصراری به تماس چشمی نداشته باشید. اگر رفتارتان با نوپایان توام با احترام باشد ، آن ها می توانند در چشمان شما نگاه کنند و وقتی به سن مدرسه رفتن می رسند ، متقابلا به شما احترام می گذارند.

عکس العمل خود را باعکس العمل فرزندتان متناسب سازید

این سرشت فرندتان است که واجد اهمیت می باشد! کودکان سرزنده و متکی به خود احساساتی ترند ، بنابراین نیاز دارند تا احساسات شان بیشتر منعکس گردد ، تا پنجاه درصد . کودکان خجالتی خودآگاهند و نیاز به واکنش کمتر ما دارند. در حقیقت ، اگر احساسات شان را قوی تر منعکس کنید ، ممکن است احساس کنند که دارند مسخره می شوند. موضوع سن هم مهم است . معمولا ، نوپایان بزرگ‌تر نیاز دارند تا احساسات شان نسبت به نوپایان کوچک‌تر ، با شدت کمتری انعکاس یابند.
برای مثال فران زبان ساده نوپاها را بر روی کودک 3 ساله عصبانی اش امتحان کرد ، اما لحن صدایش به قدری احمقانه و آهنگین بود که کامیل بیش از پیش عصبانی شد. فران ، وقتی به دلایل خشم فراوان فرزندش اندیشید ، متوجه شد که او سعی داشته کودکش را بخنداند ، این که صدای احساساتش را بشنود و برای آن ها ارزش و احترام قایل شود. شگفت آن که ، به محض این که لحن صدایش را به منظور منعکس کردن دلتنگی های شدیدش تغییر داد ، کامیل ظرف چند ثانیه آرام شد!

یک سخنگوی تمام عیار باشد

زمانی که نوپایان عصبانی و آشفته هستند ، نیمکره چپ مغزشان نامتعادل شده و در پیدا کردن کلماتی که برای برقراری ارتباط کلامی به آنها نیاز دارند ، دچار مشکل می شوند. یکی از راه های کمک به فرزندتان برای غلبه بر این مشکل آن است که شما به جای او صحبت کنید. آن چیزی را بگویید که به تصور شما اگر کودک تان می توانست بگوید می گفت.
به عنوان مثال : اگر کودک شما اصرار می کند که خودش دندانش را مسواک بزند ، می توانید بگویید (جک می گه :”می خوام مسواک بزنم! می خوام مسواک بزنم!”) اگر کودک شما به خاطر ریختن آب میوه اش گریه می کند ، می توانید بگویید : (برندا میگه: “آب میوه! آب میوه! من آب میوه می خوام”)

یک گزارشگر ورزشی تمام عیار باشید

مشاوران روانشناسی کودک معتقدند که راه دیگری که کمک می کند نوپای تان آرام شود این است که برایش شرح بدهد او چگونه رفتاری از خودش نشان می دهد ، گویی که یک گزارشگر ورزشی تلویزیونی هستید و شرح ماجرا را می دهید. به عنوان مثال : (اگر کودک شما به شدت عصبانی باشد ، می توانید بگویید : “تو خیلی خیلی عصبانی هستی!! داری محکم پاهاتو می کوبی زمین! صورتت خیلی درهم و عبوسه! تو اون اسباب بازی رو می خواستی و حالا هم از دست مامان عصبانی هستی!”)

منبع