با یک فرد خشمگین چگونه برخورد کنیم؟

راز برقراری ارتباط کلامی با یک فرد عصبانی و آشفته تحت عنوان “قانون فست فود” می باشد. بخش اول این قاون چنین است: «هر کسی که بیشتر آشفته و عصبانی است اول از همه صحبت کند؛ طرف مقابل فقط شنونده باشد ، حرفی را که به او می زنند تکرار کند ، و فقط بعد از طی همه این مراحل است که نوبت به صحبت کردن او می رسد.» بخش دوم قانون فست فود می گوید:«آنچه شما به یک آدم آشفته عصبانی می‌گویید ، به اهمیت شیوه ای که آن کلام را به او بیان می دارید، نیست.»این قاون را می توان در  مشاوره روانشناسی و مشاوره روانشناسی کودک و حتی در مشاوره روانشناسی خانواده  نیز به کار بست. برای مثال در روانشناسی کودک، ما این مورد را همیشه توصیه می کنیم که زمانی که شما می خندید ، به دنبال شما نوزادتان هم می خندد و شما نیز خنده ای به او تحویل  می دهید. او قان و قون می کند ، شما هم قان و قون می کنید ، بعد در حالی که او از شادی در پوست خود نمی‌گنجد، به قان و قون کردن خود ادامه می دهد. این پایکوبی کوچک ، نخستین جملاتی است که کودک شما بر زبان می راند. این عمل-عکس العمل ساده که شامل با حوصله گوش دادن و بعد با حوصله جواب دادن است ، الگوی اصلی ارتباطات کلامی تمام انسان ها است. این پایکوبی هنگامی که کودک نوپای تان خوشحال است ، بسیار ساده و خود به خودی صورت می گیرد. اما وقتی خلقش تغییر کره و عصبانی می شود ، خودتان نیز به راحتی درگیر می شوید ، خونسردی تان را از دست می دهید و رفته رفته از هم می پاشید .

طرز صحیح برخورد با فرد عصبانی از نظر مشاوره روانشناسی خانواده

هر وقت با آدمی که آشفته و عصبانی است صحبت می کنید ، همواره ابتدا احساسات او را بازگو کنید یعنی درست قبل از این که بخواهید نظرات خود را به او تحمیل کرده یا نصیحتش کنید. به عبارت دیگر قانون برای صحبت با آدم عصبانی به شرح ذیل است : کسی که بیشتر عصبانی است ، اول از همه صحبت کند (خالی کردن عصبانیت زمان بیشتری را طلب می کند) طرف مقابل صبورانه گوش بدهد و احساسات او را با دقت و توجه تکرار کند :«عجب! کاری که اون انجام داده واقعا عصبانی‌ات کرده!» . تنها بعد از این مرحله است که طرف مقابل باید شروع به صحبت کرده و درباره اتفاقاتی که رخ داده اظهار نظر کند.

در فروشگاه های زنجیره ای غذاهای فست فود ، کسی که گرسنه تر است اول از همه شروع به سفارش دادن می کند. میان پدرها و مادرها و فرزندان شان (یا در جریان گفتگویی میان دونفر) فردی که عصبانی تر است یعنی «فردی که نیازمند توجه بیشتر است» اول از همه صحبت می کند. این بخش اول قانون فست فود است.

آیا واقعا رعایت کردن نوبت تا این اندازه مهم است؟ صد در صد! زیرا افراد مضطرب و سراسیمه شنونده های بسیار بدی هستند. حالات هیجانی تند (مثل عصبانیت و ترس) اذهان باز ما را بر روی همه چیز می بندند. اما یک بار که احساسات مان را بروز بدهیم – و بر آنها صحه گذارده شوند – ذهن ما دوباره بر روی همه چیز باز می شود و می توانیم بار دیگر به پیشنهادات خوب کسانی که دوستمان دارند توجه کنیم.

زمانی که احساسات ابراز شده طرف مقابل تان را تکرار می کنید ، آن چیزی که می گویید (کلمات شما) به اندازه اهمیت چگونگی ادای آن (لحن صدای شما ، حالت چهره و حرکات سر و دست تان ) نمی باشد. و این بخش دوم قانون فست فود است. بسیاری از پدرها و مادر ها می گویند که این قاون یکی از مهم‌ترین مهارت های تربیت فرزند (و البته خانواده) است ، که تا به حال آموخته اند.

مثال هایی کاربردی برای آرام کرد فرد عصبانی

تصور کنید که خانمی به خاطر از دست دادن بخشی از اسناد کاری اش بسیار سراسیمه و مضطرب است. او به مادرش تلفن می زند و گریه کنان می گوید : «مامان ، احساس می کنم خیلی آدم احمقی هستم! من تعداد زیادی از اسناد مهم اداره رو توی رستوران جا گذاشتم! اگه رییسم بفهمه سرم رو از تنم جدا می کنه!» بلافاصله مادر صحبت او را قطع می کند و می گوید : «عیب نداره ، عزیزم . مطمئنم که درک می کنه چه اتفاقی افتاده. حالا گوش کن ببین دیروز برام چه اتفاق جالبی افتاد . حتما کلی می خندی…»

او ، از سر استیصال گریه سر می دهد و می گوید: «مادر ، واقعا نفهمیدی چی گفتم!» این مادر برای تسکین ناراحتی دخترش عجله داشت ، بنابراین خیلی سریع کوشید تا حواس او را پرت کند و اصلا به عصبانیت او اعتنایی نکرد . درست مثل همان سفارش گیرنده ای که در رستوران مک دونالد خطاب به شما می گوید: «می شه پنج دلار ، لطفا برید جلو تا ماشین بعدی بیاد» ، به جای آن که ابتدا سفارش شما را تکرار کند تا مطمئن شود درست متوجه شده است یا نه؟ البته ما هرگز نمی خواهیم که عزیزان مان غمگین باشند. اما شکست در درک احساسات آن ها ، باعث می شود بیشتر احساس تنهایی کنند، فکر کنند به آنها بی اعتنایی شده ، و حتی بیشتر عصبانی شوند!

منبع