اهمیت توجه به کودک
همه ما می دانیم که توجه به کودک تا چه حد برای او دلچسب و دوست داشتنی است ، اما اینکه چگونه و به چه شکلی این توجه را به او بدهیم ؟ در مطلب تکنیک های روانشناسی مشاوره کودک : توجه به کودک به این بحث می پردازیم که روانشناسان کودک ، چه مهارت هایی را برای تربیت کودک پیشنهاد می کنند.
اختصاص دادن وقت و توجه کافی به کودک
مطمئن هستم که همگی شما درباره تنها گذاشتن کودک چیزهایی شنیده اید (یعنی وقتی کودکی را که رفتار بدی از او سر زده است وادار می کنند تا برای مدت کوتاهی تنها در اتاقی بماند.) . بنابراین ، اختصاص دادن وقت و توجه کافی به کودک نقطه مقابل این برخوردار است . یعنی وقتی به کودکی که رفتار خوبی داشته ، کمی فرصت بازی کردن داده می شود و تشویقش می کنند. پدران و مادران و معلمان با تجربه می دانند برای این که فرزندی شاد و همکار تحویل جامعه بدهند ؛ جریان ثابت و منظمی از اختصاص دادن وقت و توجه کافی به کودک بسیار ثمربخش تر از تنبیه مداوم وی و وادار کردنش به تنها نشستن در یک اتاق است!
این کار به 
اشکال متفاوت انجام می شود. سه مورد از مهم‌ترین آنها عبارتند از :
توجه کردن
وقتی به تشویق رفتارهای خوب می اندیشیم ، طببعتا فکرمان متوجه تعریف و تمجید می شود. تمجید کردن بسیار عالی است و به زودی به آن خواهیم پرداخت. اصلا توجه کردن برای چیست؟ برای این که به کودکتان نشان بدهید به کاری که انجام می دهد علاقه مند هستید و همین خود باعث می شود احساس خوبی به کودک دست بدهد.( یادتان باشد ، که شما ستاره بی بدلیل او هستید! چه احساس به شما دست می دهد ، اگر معبود و الهه تان ببیند که با علافه هر چه تمام تر در حال انجام کاری هستید؟)
- کنارش بنشینید و با علاقه فراوان و در سکوت به او نگاه کنید.
- به او چشمک بزنید.
- ابروی تان را بالا بیاندازید و سرتان را به نشانه رویارویی با یک سورپرایز عالی تکان بدهید.
- انگشتان خود را به نشانه پیروزی بالا ببرید.
- او را در آغوش بگیرید.
- موهایش را آشفته کنید یا به پشتش بزنید.
- با او دست دهید و بگویید : بزن قدش! کارت عالی بود!
- در حالی که به او چشم دوخته اید ، بگویید: اوووووه ، آهان ، وای آفرین
- کار او را به طور خلاصه توصیف کنید.
تعریف و تمجید
کمی تعریف و تمجید روش خوبی برای تقویت رفتارهای چراغ سبز است. اما تعریف و تمجید کردن اگر به درستی صورت نگیرد ، می تواند نتیجه عکس بدهد. در مقاله تکنیک های تمجید از کودک از نگاه مشاوره روانشناسی کودک به شما نشان داده ایم که چطور از کودک خود تعریف و تمجید کنید تا واقعا کارگر بیافتد.
بازی
بازی چیست؟ یکی از مشهورترین افسانه ها درباره دوران بچگی این است که بازی فقط یک سرگرمی بی معنی است. یعنی بازی کردن وقت تلف کردن است. در واقع ، بازی بسیار مهم تر از آموزش های علمی بچه ها در دوران نوپایی است. بازی ، بهترین تغذیه نوپا است. وقتی دوز فراوانی از ویتامین بازی را به کودکتان می دهید ، آن گاه :
- احساسات او را بر می انگیزانید.
- به او کمک می کنید تا بر حرکاتش مسلط شود.
- به اندیشه های او شدت و حدت می بخشید.
- توانمندی های زبانی او را تقویت می کنید.
- مهارت های اجتماعی اش را افزایش می دهید.
- جهان پیرامونش را به او می شناسانید.
- سیستم ایمنی او را تحریک می کنید.
- اعتماد به نفس او را می سازید.
- وضعیت خواب او را بهبود می بخشید.
سه نوع بازی هست که شما باید هر روز با کودک تان به آن ها بپردازید :
- بازی کردن در فضای باز
- بازی های خلاقانه
- بازی کتاب خوانی
بازی کردن در فضای باز
وقتی بچه ها را در محدودیت قرار می دهیم ، به شدت عصبانی و عصیان گر می شوند. برخی از شادترین خاطرات دوران کودکی من ، بازی کردن در فضای باز بوده است : غلت خوردن روی تپه های سرسبز ، کنار زدن انبوه برگ ها با پا و درست کردن آدم برفی (بسیاری از ما بزرگتر ها هنوز هم که هنوز است از پرداختن به این کارها لذت می بریم.)
اما در حالی که افراد بالغ از هوای تازه لذت می برند ، نو پایان صرفا دوستدار آن نیستند ، بلکه نیازمندش هستند. کودک نوپای دو ساله ای که تمام روز در یک آپارتمان حبس شده ، ممکن است درست همان طور که تارزان از پوشیدن یک لباس تنگ رسمی رنج می برد در رنج و سختی باشد.
از خارج شدن از خانه در هوای بد ترسی به دل راه ندهید . باران ، باد و برف باعث تفریح و سرگرمی بیشتر می شود. فقط خودتان و فرزند نوپای تان کفش و لباس مناسب بپوشید و بدوید و خوش بگذرانید!
