با کودک خود چگونه رفتار کنیم؟

ادامه یک زندگی موفق برای همه مردم به واسطه آموزش مثبت فراهم خواهد شد. زیرا هر لحظه از زندگی ، مستلزم یک رفتار خاص می باشد که بدون پیشرفت غیرممکن است. دراین خصوص نقش والدیندر آموزش کودک به ویژه در ابتدای زندگی اهمیت حیاتی دارد. کودکان باید به منظور نشان دادن اعمال خوبی که پیش از این آنها را بروز نمی دادند، رفتار خود را اصلاح کرده و اعمال بحث‌برانگیز خود را تغییر دهند .این ساخت و تغییر رفتار می تواند در طی فرایند آموزش ، به وسیله ی کمک والدین ، مربیان و جامعه به کودک صورت پذیرد .

والدین، به ویژه مادران که زمان بیشتری را با کودک می گذرانند ، باید همه‌ی سعی خود را برای آموزش روش ها و مفاهیم جدید ، به منظور تغییراتی برای بهبود رفتار و زندگی کودک شان به کار برند .

برای رسیدن به این هدف ، باید نظرات و راه های جدید به کودک ارائه شود که به وسیله‌ی آموزش و کاربردشان در آنها می توان رفتاری مثبت به وجود آورد .

همچنین آنها باید اطلاعات کافی داشته باشند تا کودک را برای یادگیری تحریک و علاقه‌مند سازند. به طور اساسی یادگیری اساس زندگی فرد را تشکیل می دهد.

در این رابطه، توجه خانواده‌ها به نکات کلیدی زیر، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است:

1- والدین برای کودک خود سرمشق به شمار می‌روند و این سرمشق‌ها تعیین می‌کند که کودک به چه چیزهایی اهمیت می‌دهند.

بررسی‌ها نشان می‌دهند کودکان زمانی در مدرسه عملکرد خوبی دارند که والدین آنها ملاک‌های تحصیلی واقع‌بینانه‌ای را برایشان تعیین کرده باشند. یعنی از همان ابتدای ورود به مدرسه والدین الگوی رفتاری جدیت را از خود بروز دهند و این ویژگی را تا پایان دوره تحصیل فرزند خود حفظ نمایند. لازم است به والدین یادآوری شود که تنوع فعالیت‌ها در زمینه‌های اجتماعی، آموزشی و تفریحی برای کودکان مفید است و کار مدرسه نباید لزوماً جایگزین این فعالیت‌ها شود ولی در این رابطه والدین می‌بایست برنامه منظمی را برای خود و فرزندانش در قالب برنامه هفتگی طراحی کنند.

2- کودکان از رابطه‌ای بیشترین بهره را می‌برند که از لحاظ کلامی غنی و از نظر عاطفی حمایت‌گرانه باشد.

معمولاً هر چه کودکان بزرگ‌تر می‌شوند مدت زمانی که با والدین گفت و گو می‌کنند کاهش می‌یابد. برنامه‌های روزمره مانند صرف شام همراه با آرامش می‌تواند فرصت مناسبی برای گفت و گو اعضاء خانواده باشد. وابستگی عاطفی پایدار و منسجم میان والدین و فرزندان که با ابراز محبت جلوه می‌کند به مناسبات کودک با محیط خارج استحکام بیشتری می‌بخشد و باعث ایجاد نگرش‌های مثبت در مدرسه و در امر یادگیری می‌شود.

والدین بهتر است شنوندگان خوبی باشند و گفت‌ و گوی ناچیز روزمره را به مکالمه‌ای غنی میان افراد خانواده مبدل سازند. خانواده‌های پرمشغله ممکن است عادت گفت و گو را از دست بدهند. می‌توان از والدین خواست که هر روز حداقل دقایقی را به گفت و گوی خصوصی با فرزند خود اختصاص دهند و بدون حضور دیگر اعضاء خانواده یا روشن بودن تلویزیون به دقت به حرف‌های فرزند خود گوش کنند. باید به آنها نشان داد که این لحظات ارزشمند و گران‌بها است.

3- الگوهای معین زندگی خانوادگی در توانایی یادگیری کودک در مدرسه مۆثر است.

برنامه آموزشی خانه از جمله روابط، رفتارها و الگوهای خانواده بیش از وضعیت اقتصادی خانوادگی زمینه‌ساز موفقیت تحصیلی دانش‌آموز است. خانواده‌هائی که محیطی تشویق‌آمیز و حمایت ‌گرایانه همراه با کنترل منطقی را در پیش می‌گیرند ناسازگاری‌های دوران متفاوت رشد فرزند خود را به نحو قابل ملاحظه‌ای کاهش می‌دهند. دیدارهای خانوادگی از کتابخانه‌ها، موزه‌ها، باغ‌وحش‌ها، مکان‌های تاریخی، فعالیت‌های فرهنگی، توجه به بازی‌های سنتی، مطالعه گروهی در خانه، توجه به استفاده درست و مۆثر از زبان، نظارت بر تماشای تلویزیون و تحلیل مشترک برنامه‌های آن، مطالعه روزنامه، نظارت بر گروه همبازی‌ها و همسالان فرزند و شرکت در بازی‌ها و گروه‌های دوستانه از جمله الگوهای مثبت زندگی خانوادگی است که توانائی یادگیری در مدرسه را به حداکثر می‌رساند.

4- کودکان زمانی در مدرسه در وضعیت بهتری قرار می‌گیرند که والدین خود نیز در مورد راهبردهای یادگیری مهارت و اطلاعات کافی داشته باشند. ضمنا آگاهی شما از یادگیری فرزندانتان بسیار حایز اهمیت است. اطلاعاتی که معلمان از شیوه یادگیری یکایک دانش آموزان دارند، اندک است چون وجود دست کم ۳۰ دانش آموز در کلاس درس فرصت زیادی برای معلم باقی نمی گذارد که شیوه های یادگیری همه دانش آموزان را بررسی کند. بنابراین والدین از گفتن حقایق مربوط به شیوه های یادگیری دانش آموزان پرهیز نکنند.

به طور کلی، راهبردهای شناختی برای تسهیل یادگیری است و تکمیل تکلیف به جهت راهبردهای فراشناختی به منظور بازبینی این پیشرفت مورد استفاده قرار می گیرد.

راهبردهای عاطفی:

این فنون برای تمرکز و نگهداری توجه، کنترل اضطراب و کنترل دقت به وسیله یادگیرندگان می تواند به نحوی ثمربخش به کار برود.

آموزش این راهبردها می تواند به آگاه کردن دانش آموزان از عملشان و تدارک دیدن راه هایی برای آنان کمک کند. تحقیقات نشان می دهد که آموزش این راهبردها نتایج مهیجی را به دنبال می آورد و بر عملکرد دانش آموزان کاملاً مۆثر است همراه با تمام این برنامه ریزیهای ذهنی، انسان به محبت و تشویق نیاز دارد. نبود تحریکات کافی به طور معمول اثر تخریب کننده ای بر مردم دارد. تحریکات مثبت دارای طیف وسیعی است که به شخص اطلاعاتی در مورد مهارتها و داناییهای خودش می دهد.

بنابراین حتی اگر فرزندتان در انجام کاری در کلاس درس یا خارج از آن موفق نبوده است این موقعیت فرصتی است که بپرسید دلیل ناتوانی او در انجام آن کار چه بوده است و چگونه می تواند دانش یا مهارت لازم در آن زمینه را بیاموزد؟ این رفتار بر یادگیری تأکید دارد و فرزندان را برای یافتن شیوه های یادگیری ترغیب می کند.

منبع